Di şerê ûkranîyan û rûsan da gelek dîyarde gindirîn holê, ku bi rastî ji min ra pir ecêb û şokker bûn. Tiştê piranîya me li ser dikanin hevbîr bibin, ew e ku Pûtîn bûye şeytanek di bawerîyeke yekxwedayî da. Aşîtînenas e û dêwê malwêranker e. Mafan weke xeteran dibîne. Xwînrêj e û palpişta dêktetoran e. Ji serokekî pirtir serçete ye. Ferqa wî û şerhezên mîna Seddam, Esed û Kîmê koryayî pir nîne. Hemîyan ji heman cirnikî av vexwarîye.

Lê bobelata mezin ew e dema palpişta azadîxwazîyê û hêlîna demokrasîyê bi bertekine serxweşane li hemberî vê nemirovahîyê derdikevin. Ûkranîyaya azadîxwaz mixabin ji bo mayîna xwe, wekhevî, sîstematîka xwe, û demokrasîya xwe binpê dike. Îro Ûkranîya li ber tundîtîyeke qerase ye, lê divê em ji bîr nekin, ku ev nayê wê wateyê, ku perensîbên ûkranî dixwazin, em bi angaşta vî şerî paşguh bixin. Xelkê sîvîl ê vî welatî mehane bac didan hikûmeta xwe da hin kesan perwerde bike û weke leşker wan amade bike li ber şerekî siberojî. Ev şervan karê wan ê tenha parastina welat e. Heger rojekê ev kesên han nikarîn li ber êrîşa dervayî bisekinîna, wê çaxê ti teştekî dîtir bê kirin tune ye. Em ê wê çaxê fêr bibin ku pergaleke bi vî şêweyî kara nîne li ber êrîşan û sîstemên hikûmî yên pêşerojê divê vê mîsalê di ber çavên xwe ra bikin, da dubare nebe li serê wan.

Piştî êrîşa rûsî, fermanek li Ûkranyayê derket, tê da radigihîne ku hemî mêrên vî welatî yên temenê wan di navbera 18 û 60 salî da nabe ji welêt derên. Ev kesên sîvîl, ku gengaz e çek di jîyana xwe da nexistine destê xwe, îro divên li ber zirhêza rûsî rawestin û canê xwe bibexşînin. Ji bilî ku ev tadeyek e li ser mafê sîvîlan, ev binpêkirina wekhevîya jin û mêran e jî. Wekhevîya ku bi zehmetîyeke dêwane, xweşbextane, li hin deverên cîhanê pêk hatî, lê îro va ye di sekratê da ye li Ûkranyayê. Û ji bo hemî ev kesên ku dibêjin, ev jin divên li gel zarokan derkevin, da pêşerojeke ûkranî dîsa vejînin, ez dibêjim ev nirxandin tam temam li hemberî wekhevîyê disekine. Jin ne alavine zarokanînê ne, da em bi çavekî teng wisa rojevê analîze bikin. Mêr ne xişimine hov in, ku tenê ji bo şeran werin bikaranîn. Ez mat dimînim, gava em heta roja me ya îroyîn mêran weke wehşan û jinan weke mîyan dibînin. Yek ji bo tundîtîyê ye û ya din ji bo zayînê. Malwêranîya mezintir ew e ku medya û rojnamevan behsa binpêkirina van perensîban hema hema qet nakin. Bi tîpine mezin, ŞERÊ ÎROYÎN, NE JI BO SERKEFTINA ÛKRANYAYÊ YE, LÊ ŞERÊ SERKEFTINA ÛKRANYAYA DEMOKRATÎK E.